Biblia informuje nas, że na początku istnienia rodzaju ludzkiego życie było wspaniałym darem od Boga. Nie było w nim zła ani cierpień, a ludzie mieszkali we cudownych warunkach:
"A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Jahwe Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił" (Rodz. 2:
.
Słowo "Eden", znaczy przyjemność. Ogród, w którym Bóg umieścił pierwszych ludzi był więc wspaniałą oazą piękna i spokoju. Co charakteryzowało ten piękny park?
"Na rozkaz Jahwe Boga wyrosły z gleby wszelkie drzewa miłe z wyglądu i smaczny owoc rodzące oraz drzewo życia w środku tego ogrodu i drzewo poznania dobra i zła. Z Edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała, dając początek czterem rzekom" (Rodz. 2:9, 10).
Możemy sobie tylko wyobrazić jak piękny był to ogród. Rosły w nim bujne drzewa, które rodziły smaczne, soczyste i pachnące owoce. A cały ten park "tonął" w soczystej zieleni, gdyż był nawadniany przez wody czystej jak kryształ rzeki. Ludzie mogli się rozkoszować tym wspaniałym widokiem i podziwiać liczne zwierzęta, mając z nimi bezpośredni kontakt.
Co doprowadziło do obecnej sytuacji?